Ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΕΙ
ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΑΠΙΑ ΥΛΙΚΑ
• Μια συνομιλία του νέου Προέδρου της ΕΔΗΚ κ. Σταύρου Καράμπελα με τον εκδότη του «ΠΑΛΜΟΥ» κ. Δημήτρη Φιλιππόπουλο
Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου είναι μια παράταξη που συνεργάστηκε και στις δυο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν στην Ελλάδα το Μάιο και τον Ιούνιο του 2012 με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και είναι ένα κόμμα με μεγάλη ιστορία και με καίρια σημασία στην πολιτική σκηνή της χώρας. Ο Σταύρος Καράμπελας μετά την απώλεια του προηγούμενου προέδρου της ΕΔΗΚ, του καθηγητή Νεοκλή Σαρρή, ανέλαβε την προεδρεία κατόπιν του 3ου Συνεδρίου που έλαβε χώρα στις 9 Μαρτίου 2012 και εκεί από την πλειοψηφία των μελών αποφασίστηκε να ηγηθεί του κόμματος ως ο πλέον κατάλληλος. Μέσα από τη συνομιλία που ακολουθεί θα διαπιστώσετε πως δεν πρόκειται για μια τυπική συνάντηση με τυποποιημένες ερωτήσεις. Αντιθέτως, πρόκειται για μια γνωριμία μεταξύ του νυν προέδρου της ΕΔΗΚ κ. Σταύρου Καράμπελα και των αναγνωστών του «ΠΑΛΜΟΥ».
Συνομιλία με τον εκδότη Δημήτρη Φιλιππόπουλο.
[Π]: Ο κόσμος όταν ακούει ΕΔΗΚ, κάτι του λέει… όταν ακούει Καράμπελας, τι του λέει;
Σ.Κ.: Θα πρέπει κάποια στιγμή να μιλάμε για κόμματα αρχών. Ο πολίτης να στέκεται στις αρχές του κόμματος, στο τι λέει το κόμμα στα κείμενα του, που είναι μια συλλογική πρόθεση και όχι σε αυτόν που βρίσκεται στην καρέκλα του Προέδρου. Σε αυτή την περίοδο της, ειδικά η ΕΔΗΚ, έχει επιλέξει να έχει για πρόεδρο της το συντονιστή και εκφραστή της απόψεως της πλειοψηφίας των μελών του κόμματος. Αυτό είναι για μας το ουσιαστικό. Ο πρόεδρος διευθύνει, συντονίζει και εκφράζει τη συλλογικότητα σε αντίθεση με το παρελθόν που ο πρόεδρος ήταν το πρόσωπο που είχε αναγνωσιμότητα στον κόσμο.
[Π]: Αυτό γίνεται εξ ανάγκης;
Σ.Κ.: Όχι ήταν συνειδητή επιλογή. Στο τελευταίο συνέδριο, από εμένα τον ίδιο που είχα την εκπροσώπηση του κόμματος μετά το θάνατο του Νεοκλή Σαρρή έθεσα τον προβληματισμό αν θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε σε μια προσωπικότητα εκτός ΕΔΗΚ για να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος. Υπήρξαν ονόματα που προτάθηκαν π.χ. του Στάθη Γιώτα, αλλά ήταν συντριπτική η πλειοψηφία που αποφάνθηκε ότι πρέπει να έχουμε έναν πρόεδρο που θα μας ακούει και δε θα είναι εκείνη η προσωπικότητα που θα αποφασίζει χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του το κόμμα.
[Π]: Η ΕΔΗΚ έχει παρελθόν. Μέλλον;
Σ.Κ.: Συνηθίζουμε να λέμε ότι η ΕΔΗΚ είναι μια υπόθεση με ιστορία, παρόν και μέλλον. Η ιστορία της είναι μεγάλη, συμπληρώσαμε έναν αιώνα αν πούμε ότι ξεκινάμε από το κόμμα των φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου που είναι ο ιστορικός μας πατέρας. Έχει παρόν από τη στιγμή που είμαστε εδώ και δρούμε στα πλαίσια της πολιτικής σκηνής και εκτιμώ ότι έχει και μέλλον διότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων της ΕΔΗΚ είναι νέοι άνθρωποι. Με συγκινούσε πάντοτε το γεγονός ότι παρά τη μικρή απήχηση που είχε το κόμμα είχαμε πάντα καλή νεολαία. Τα παιδιά που δίνουν και την έννοια της προοπτικής.
[Π]: Υπάρχουν πολλά κόμματα που μιλάνε για κεντροαριστερά. Εσείς κινείστε στο κέντρο. Τι σας κάνει να είστε συνοδοιπόροι με την αριστερά και όχι με κάποιο άλλο κόμμα;
Σ.Κ.: Η τελευταία διετία ήταν ένας τεκτονικός σεισμός για τη χώρα μας. Σε όλα τα επίπεδα κατέρρευσαν όλες οι σταθερές που υπήρχαν. Αποδείχτηκε ότι ο δικομματισμός όλα αυτά τα χρόνια αντί να δημιουργεί, κατέστρεφε και ήρθε η περίοδος που δε μπορούσε να κρύψει άλλο αυτή την καταστροφή. Με το μνημόνιο στην οποία μας έβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον Γεώργιο Παπανδρέου τέθηκε μια κάθετη γραμμή. Ποιοι συμφωνούν και ποιοι διαφωνούν με το μνημόνιο. Εμείς δε μπορούσαμε να συμπράξουμε γιατί θεωρούμε το μνημόνιο καταστροφικό για τη χώρα. Το πιστεύαμε και το πιστεύουμε. Θεωρήσαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πιο ελεύθερη συσπείρωση δυνάμεων. Ότι εκεί, δε θα θυσιάζαμε πάρα πολλά πράγματα. Τη συνεργασία με το ΚΚΕ τη θεωρούσαμε αδιανόητη, διότι δε θα υπήρχε απεμπλοκή της χώρας από το μνημόνιο. Το να συνεργαστούμε με τους Ανεξάρτητους Έλληνες θεωρούσαμε ότι ήταν κάτι πολύ δεξιότερα από εμάς. Συνεργαστήκαμε με το ΣΥΡΙΖΑ επειδή διασφάλιζε την παραμονή στην Ευρώπη και τη μάχη εντός Ευρώπης για μια άλλη κοινωνική προσέγγιση. Είναι εκλογική συνεργασία και όχι συνεργασία προσχώρησης.
[Π]: Δεν είναι συνεργασία αρχών;
Σ.Κ.: Είναι συνεργασία αρχών στο πλαίσιο της διακήρυξης για την αντιμνημονιακή προσέγγιση στα πράγματα. Δηλαδή ναι στο Ευρώ αλλά υπέρ των πολιτών και όχι υπέρ των τραπεζών.
[Π]: Έχετε μετανιώσει για αυτή σας την επιλογή;
Σ.Κ.: Όχι, δεν έχουν αλλάξει τα στοιχεία από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα. Πιστεύουμε ότι οι αποφάσεις που παίρνονται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ με τη συμπαράσταση της ΔΗΜΑΡ δε θα οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση. Τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Θεωρούμε ότι δεν πληρώνουν οι έχοντες και κατέχοντες αλλά οι μισθοσυντήρητοι, οι συνταξιούχοι, ο δημόσιος τομέας και αυτό δε μπορεί να αποδώσει. Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια του. Θλίβομαι να βλέπω καλοντυμένους ηλικιωμένους ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια. Δεν το είχα δει ποτέ. Κάποιος φταίει λοιπόν γι’ αυτό. Όταν παίρνεις από το συνταξιούχο μέρος της σύνταξης, όταν τον δυσκολεύεις να κλείσει ραντεβού μέσω του ΕΟΠΥΥ και υποχρεώνεται να πληρώσει την επίσκεψη στο γιατρό που θα οδηγήσει αυτό;
Ήδη οι αυτοκτονίες είναι σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στο παρελθόν. Διακοπές δεν πηγαίνει κανείς, μια τεράστια γκάμα ανθρώπων έχει ξεχάσει τη διασκέδαση κι αν αντιστέκεται κάτι είναι το φαγητό. Μέχρι πότε θα αντέξει κι αυτό;
[Π]: Το βασικό σας πολιτικό ατού είναι το μνημόνιο. Αν καταργηθεί το μνημόνιο τι γίνεται;
Σ.Κ.: Αν καταργηθεί το μνημόνιο πρέπει να μιλήσουμε για μια θέση της χώρας σε νέα τροχεία παραγωγικής ανάπτυξης. Πρέπει να γυρίσουμε στην πρωτογενή μας παραγωγή να φτιάξουμε νέους αγροτικούς προσανατολισμούς που θα έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό, βιολογικά προϊόντα, που θα αξιοποιηθεί η ιδιαιτερότητα της ελληνικής γης. Π.χ. το ελαιόλαδο της Πελοποννήσου, αντί να εμφιαλώνεται με την καθοδήγηση του κράτους, πωλείται χύμα στην Ιταλία σε εξευτελίστηκες τιμές και εισάγεται από τους Ιταλούς σε όλο τον κόσμο ως εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο. Αυτό δεν είναι αυτοκτονικό; Τις ντομάτες μας να μη μπορούμε να τις εξάγουμε στο εξωτερικό και οι άνοστες ολλανδικές να συντελούν τα μέγιστα στο συνάλλαγμα της Ολλανδίας; Η Ολλανδία είναι περίπου ίσου μεγέθους με την Ελλάδα κι όμως το 50% των εισοδημάτων της από τις εξαγωγές είναι αγροτικά προϊόντα. Η Ολλανδία που δεν έχει ήλιο, που δεν έχει το ίδιο έδαφος, τα ίδια προϊόντα με εμάς να έχει το 50% των εσόδων της από τις εξαγωγές της αγροτικής της παραγωγής και δεν μπορούμε εμείς; Έχουμε εγκαταλείψει τη γη και φυτεύουμε φωτοβολταϊκά; Πρέπει να δούμε τη ναυτιλία μας, τον τουρισμό μας, πράγματα που δεν σκέφτεται η κυβέρνηση.
[Π]: Αυτό δε μπορεί να γίνει… Όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή ένωση μπήκαμε σε ποσοστώσεις. Π.χ. το ελαιόλαδο της Ελλάδας πρέπει να μειωθεί τόσο… γιατί πρέπει να πουληθεί το ελαιόλαδο της Ισπανίας. Κλπ. Αν πούμε ότι θα κάνουμε μια άλλη παραγωγή θα πρέπει ή να αλλάξει η συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – κάτι τρομερά δύσκολο, ή να βγούμε.
Σ.Κ.: Υπάρχουν δυο παράμετροι όμως. Με την ίδια ποσόστωση είναι διαφορετικά να μιλάμε για χύμα προϊόν και διαφορετικά να μιλάμε για τυποποιημένο. Δηλαδή η ίδια ποσότητα ελαιολάδου αν εξάγεται χύμα στην Ιταλία είναι διαφορετικό από το να εξάγεται εμφιαλωμένο, είναι πολλαπλάσια η αγοραστική αξία και το κέρδος του παραγωγού. Δεύτερον υπάρχουν και προϊόντα εκτός ποσοστώσεων π.χ. για την τομάτα. Προϊόντα όπως η Μαστίχα Χίου, ο κρόκος Κοζάνης έχουν αποδείξει ότι είναι προϊόντα που χωρίς επιχορήγηση από την Ε.Ε. μπορούν να αποφέρουν κέρδος στον αγρότη. Υπάρχει περίπτωση παραγωγού στην Κρήτη που έφτιαξε τσάι από τα φύλλα ελιάς και το εξάγει στην Ιαπωνία. Μπορούμε να βρούμε τους τρόπους εκείνους που θα ξεπεράσουμε τους κανονισμούς και θα φέρουμε πλούτο στον αγρότη και στη χώρα.
[Π]: Άρα πρέπει να αλλάξει ο αγρότης…
Σ.Κ.: Με την καθοδήγηση του κράτους πρέπει να αλλάξουμε την νοοτροπία των αγροτών.
[Π]: Θα δυσκολέψει το έργο σας. Τι έχετε να πείτε για αυτό;
Σ.Κ.: Εγώ, ως μαθητής του μπαρμπα Γιάννη Ζίγδη θυμάμαι πάντοτε που μας έλεγε ότι η αλλαγή νοοτροπίας είναι η απαραίτητη συνθήκη για να επιβιώσουμε στο πλαίσιο της ΕΟΚ τότε, Ε.Ε. σήμερα. Αν η σημερινή κρίση δε μας έδειξε ότι δε μπορούμε να ζούμε χωρίς μέτρο και λογική, τότε δε μπορεί να μας το δείξει με τίποτα. Πιστεύω ότι ο λαός πλέον έχει καταλάβει. Κι αν τώρα έχουμε μια σοβαρή κυβέρνηση η οποία δεν κοιτάει να διαπλακεί με τους αγρότες, με τους εργάτες και το βάλει σε μια βάση το πρόγραμμα συγκεντρωτικής παραγωγής τότε θα πρέπει να συνασπιστούμε οι αγρότες όλης της Πελοποννήσου σε έναν συνεταιρισμό.
[Π]: Γίνεται αυτό στην Ελληνική πραγματικότητα;
Σ.Κ.: Βεβαίως και γίνεται. Αν υποσχεθείς στον αγρότη ότι θα βγάλει αρκετά χρήματα για να ζήσει την οικογένεια του θα πρέπει να καταλάβει ότι αυτό είναι το όφελος του. Γιατί θα πρέπει λοιπόν να συμβαίνει αυτό στο εξωτερικό και εδώ να μην το αντιλαμβανόμαστε.
[Π]: Αν γίνει αυτό θα πρέπει ο αγρότης τώρα που δίνει το προϊόν του σε έναν Αλβανικής καταγωγής να το πουλήσει, στην περίπτωση που αναφέρατε να το δηλώσει με παραστατικά, διαφορετικά δε φαίνεται. Δηλαδή η Ελληνική πραγματικότητα είναι πιο γενική και πιο μπερδεμένη… Έχω παρατηρήσει ότι άνθρωποι σοβαροί με διάθεση προσφοράς και με καινοτόμες ιδέες «σκοντάφτουν» στην Ελληνική πραγματικότητα.
Σ.Κ.: Είναι Ελληνικό φαινόμενο γνωστό αυτό. Έχουμε συγκεκριμένη πρόταση για τη φοροδιαφυγή. Το σύνολο των εισοδημάτων του καθενός από εμάς θα πρέπει στο τέλος του χρόνου να ισούται με το σύνολο της αποταμίευσης συν τις αποδείξεις. Με αυτό τον τρόπο βάζουμε τον κάθε ένα από εμάς να ασκεί έλεγχο. Όταν στο τέλος του χρόνου θα σου λείπει η απόδειξη από τον υδραυλικό, το γιατρό, το δικηγόρο γιατί του έχεις δώσει μαύρα χρήματα…
[Π]: Ναι αλλά αντίστοιχα θα σου λείπει και απόδειξη του εσόδου.
Σ.Κ.: Δε μπορεί να λείπει από το μισθωτό και το συνταξιούχο.
[Π]: Αυτή τη στιγμή ακούγεται στην Ευρώπη για τις αγορές. Και μπαίνει το ερώτημα το μεγάλο ποιες είναι οι αγορές, ποιοι οι συνταξιούχοι… π.χ. υπάρχει μισθωτός που έχει 600.000 ευρώ σε ελληνικά ομόλογα, είναι ταυτόχρονα θύμα της πολιτικής του μνημονίου αλλά ταυτόχρονα είναι και θύτης. Έχει αρχίσει και μπερδεύεται το κουβάρι. Αυτή τη στιγμή ο εργαζόμενος έχει γίνει και εργοδότης, έχει γίνει και μισθωτής…
Σ.Κ.: Όταν έχουμε έναν στρατιωτικό ο οποίος σχολάει 13.30 αλλά μετά δουλεύει ως οδηγός ταξί ή απασχολείται στο μαγαζί της γυναίκας του. Σίγουρα αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Και θα τα αντιμετωπίσουμε. Και για το μισθωτό και για το συνταξιούχο που τον έχουμε δεδομένο και δε μπορεί να ξεφύγει, λειτουργεί ως «φοροεισπράκτορας» του κράτους θα αρχίσει να μειώνεται π.χ. το μαύρο χρήμα και δε θα μπορείς να δαπανάς χωρίς να δικαιολογείς. Έτσι θα αντιμετωπιστεί σιγά σιγά η ψαλίδα της φοροδιαφυγής.
Η συμφωνία που προσπαθεί να γίνει τώρα για τη φορολόγηση των καταθέσεων των Ελλήνων στην Ελβετία, θα μπορούσε να γίνει σε όλες τις χώρες φορολογικούς παραδείσους. Η γνώμη μου είναι ότι αυτοί που διαπραγματεύονται είναι και οι ίδιοι που έχουν φοροδιαφύγει στο εξωτερικό. Δηλαδή το πολιτικό προσωπικό που εκπροσωπεί τη χώρα μας και πάει να διαπραγματευτεί με την Ελβετία θέλει να καλύψει τις αμαρτίες των ημετέρων. Νομίζω ότι ο κόσμος δεν το ανέχεται πια!
[Π]: Ποιος είναι ο κόσμος;
Σ.Κ.: Είναι οι πολίτες που αποδεσμεύτηκαν από τα δυο μεγάλα κόμματα στις εκλογές του Μαΐου και λιγότερο στις εκλογές του Ιουνίου που μπήκε ο φόβος Ευρώ ή δραχμή και που ήταν ψεύτικος. Αυτοί είναι που θα ανατρέψουν στις επόμενες εκλογές το σκηνικό και θα υποστηρίξουν τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τις υπόλοιπες αντιμνημονιακές δυνάμεις.
[Π]: Εν συνεχεία θα μιλούσαμε για βιομηχανία, όμως δεν υπάρχει λόγος να συζητήσουμε κάτι που δεν θα γίνει στην Ελλάδα.
Σ.Κ.: Θα μπορούσαμε να θίξουμε την ναυπηγική βιομηχανία. Ακόμα κι αν πει κάποιος ότι δε μπορούμε να παράγουμε πλοία ανταγωνιστικότερα από τους Κορεάτες και τους Κινέζους θα πρέπει να μου εξηγήσει γιατί η Νορβηγία συναγωνίζεται την Κίνα σε παραγγελίες πολυτελέστατων επιβατηγών και εμπορικών πλοίων.
[Π]: Για μένα η απάντηση είναι ότι δυστυχώς τα αριστερά κόμματα κάνουν πολύ μεγάλη ζημιά. Έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα, του συνδικαλισμού. Έζησα δυο περιπτώσεις προσωπικά, τη μια την περίπτωση με την Pirelli στην Πάτρα που ο συνδικαλισμός την έδιωξε και πήγε στην Τουρκία και την Πειραϊκή Πατραϊκή όπου όταν πήραν το εργοστάσιο και το πήγαν στην Γερμανία, πρότεινα στους εργαζόμενους να πάρουν το εργοστάσιο. Η αντίδραση όμως δεν ήταν η ανάλογη. Αντιθέτως ειπώθηκε «κι εμείς από ποιον θα ζητάμε αύξηση»;
Σ.Κ.: Θεωρούμε ότι πρέπει να εφαρμοστεί το μοντέλο της Σουηδίας όπου οι εργαζόμενοι συμμετέχουν στη μετοχική σύνθεση της εταιρείας. Δηλαδή κάθε εργαζόμενος που προσλαμβάνεται στην επιχείρηση παίρνει ένα ποσοστό του μισθού του σε μετοχές και στην συνέχεια με την αύξηση των μετοχών, ένα ποσοστό μοιράζεται στους μετόχους οπότε από ένα σημείο κι έπειτα είναι τόσο δεμένος ο εργαζόμενος με το μέλλον της εταιρείας που έχει την συνευθύνη και για τις αυξήσεις και τις περικοπές. Με αυτό τον τρόπο τελειώνουμε με τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό. Μάλιστα εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να είναι υποχρεωτική η εγγραφή στο σωματείο της εταιρείας. Και δεύτερον να υπάρχει ενιαίο ψηφοδέλτιο.
[Π]: Ποια η γνώμη σας να υπήρχε περιορισμός σε ένα έτος της θητείας των συνδικαλιστών;
Σ.Κ.: Εμείς προτείνουμε σε όλη την ιεραρχία από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το Βουλευτή, το Δήμαρχο και σε όλα τα αιρετά όργανα προτείνουμε τις δυο θητείες. Έτσι περιορίζεται η οικογενειοκρατία. Υπάρχουν ικανοί άνθρωποι να αντικαταστήσουν τους προηγούμενους.
[Π]: Διεθνείς Σχέσεις και Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι σε δυο μπλοκ, στην Ε.Ε αλλά και στο ΝΑΤΟ. Ποια η θέση σας;
Σ.Κ.: Γεωγραφικά η Ελλάδα είναι σε σταυροδρόμι. Στο γνωστό μεταξύ Ανατολής και Δύσης και επιλέγουμε να είμαστε και στα δύο επ’ ωφελεία της χώρας και του λαού. Εμάς το όραμα μας είναι σταθερά προσανατολισμένο στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Πιστεύουμε στην ενοποίηση την πολιτική της Ευρώπης, πιστεύουμε ότι είναι λάθος μόνο η οικονομική ενοποίηση για να προστατεύεται ο λαός. Σ’ αυτήν αποτελεί κομμάτι της Ευρωπαϊκής οικογένειας και η Ρωσία και θεωρούμε ότι το ΝΑΤΟ έχει ολοκληρώσει το ρόλο του. Το ΝΑΤΟ ήταν το αντίπαλο δέος του σοβιετικού συνασπισμού, αυτός ο κίνδυνος έχει εκλείψει και θεωρούμε ότι θα έπρεπε να έχει ολοκληρώσει την πορεία του. Δε λέμε να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, λέμε να παροτρύνει να κλείσουν αυτή την ιστορία.
Βέβαια εμείς πάμε κι ένα βήμα παρακάτω και λέμε ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει εξωτερική πολιτική σε τρία μέτωπα. 1. Να προωθεί τη Βαλκανική ένωση λαών που έχουν κοινή ιστορία εντός της Ε.Ε. 2. Να προωθεί τη Μεσογειακή Ένωση, λαοί που μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα και 3. Οι ασθενέστεροι της Ε.Ε. να συνασπιστούν εντός της Ε.Ε.
[Π]: Αυτά δεν είναι λιγάκι θεωρητικά;
Σ.Κ.: Πρώτα βάζεις το όραμα και τρέχεις να το υλοποιήσεις. Στο πλαίσιο της προηγούμενης κυβέρνησης είχα υποβάλει μια πρόταση για τη συμμαχία της ελιάς. Σε πολιτιστικό επίπεδο θα έπρεπε να συνεννοηθούν όλες οι χώρες που έχουν ελιές. Η συνεννόηση αυτή ανοίγει τους δρόμους και για την πολιτική συνεννόηση. Σκεφτείτε το Βενιζέλο πριν από έναν ολόκληρο αιώνα που πήρε μια Ελλάδα στον Παγασιτικό και τον Αμβρακικό που την έφτασε. Μπορούμε και σήμερα.
[Π]: Παίζουν ρόλο οι συγκυρίες. Ανακατεύεται μεν η τράπουλα αλλά ήρθαν οι μεγάλες δυνάμεις και έβαλα έριδες εκεί που είχαν ηρεμήσει οι βαλκανικές σχέσεις. Βέβαια υπηρετούνται σχέδια, αλλά που αποσκοπούν δεν ξέρουμε…
Σ.Κ.: Τα μικρά κράτη είναι βούτυρο στο ψωμί των ισχυρών. Η πολυδιάσπαση των χωρών και η δημιουργία μικρών κρατών, χρειάζονται «προστάτη» για να επιβιώσουν. Η λογική της Βαλκανικής συνεννόησης ακυρώνει αυτά τα προβλήματα.
[Π]: Η ισχυροί θέλουν να ακυρωθούν αυτά τα προβλήματα;
Σ.Κ.: Όχι ασφαλώς! Πρέπει να αγωνίζεσαι. Ο Αλέκος Παναγούλης έλεγε ο αγώνας δεν είναι μόνο για το αποτέλεσμα, είναι και για τη διαδρομή. Όταν ξέρεις ότι έχεις ηθικές αξίες, έχεις όραμα και προοπτική αξίζει να πεθάνεις. Δυστυχώς έχουμε πολιτικούς που δεν διαπραγματεύονται. Πηγαίνουν με κατεβασμένα παντελόνια, όπως λέει και ο λαός μας. Αντί να κάτσεις σε ένα τραπέζι και να διαπραγματευτείς η δική μας πολιτικοί πάνε ως τουρίστες στο εξωτερικό. Κάποτε αυτό πρέπει να σταματήσει.
[Π]: Ο Χατζημαρκάκης είχε ονομάσει τους Έλληνες πολιτικούς ζόμπι.
Σ.Κ.: Εγώ θα τους έλεγα ψοφοδεείς.
Είμαι χαρούμενος γιατί στην ΕΔΗΚ γνώρισα ανθρώπους που έβλεπαν μπροστά. Ο Ζίγδης την δεκαετία του ‘70 έβλεπε τι θα συμβεί 20 χρόνια μετά. Έλεγε ότι θα γίνουμε οι φιλιππινέζες της ΕΟΚ. Έλεγε ο Σαρρής ότι αν δεν προσέξουμε θα δημιουργηθούν ζητήματα στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο. Δεν συνέβησαν όλα αυτά σήμερα; Πρέπει κάποια στιγμή οι πολιτικοί μας κάποια στιγμή τις σπουδές που έκαναν στα μεγάλα Πανεπιστήμια του εξωτερικού να τις αξιοποιούν επ’ ωφελεία του Ελληνικού λαού.
[Π]: Χρειάζονται νέοι άνθρωποι στην πολιτική;
Σ.Κ.: Δεν είναι μόνο η νεότητα το αναγκαίο συστατικό. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που σκέφτονται σαν τους παππούδες τους. Έχω ζήσει στελέχη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που είχαν ένα λόγο που δε παρέπεμπε σε συνομήλικο μου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν χειραφετηθεί για να ανακυκλώνουν το σύστημα. Πρέπει να αλλάξει αυτό με ειρηνικά μέσα.
[Π]: Στις εκλογές αυτές…;
Σ.Κ.: Πάρα πολλοί προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την υπόθεση του κέντρου. Ο κάθε ένας παρουσιάστηκε ότι ανήκει στον κεντρώο χώρο. Σημασία δεν έχει τι θα πεις αλλά αυτά που θα προτείνεις τη χροιά έχουν. Και όλα αυτά τα σχήματα τα δήθεν εκσυγχρονιστικά κεντρώα ήταν ακριβώς ακροδεξιά, νεοφιλελεύθερα και δυστυχώς προβλήθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν μπορώ π.χ. να καταλάβω γιατί όλα τα κεντρικά δελτία ειδήσεων έβγαλαν το Τζήμερο και όχι εμένα… Ήταν του συστήματος.
Και βλέπουμε ότι διάφορα συγκροτήματα προβάλουν αυτούς τους ανθρώπους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Δεν είναι ότι είναι νέοι ή ότι πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό. Ίσα ίσα ανακυκλώνουν τα ίδια σάπια υλικά.
[Π]: Πιστεύεις ότι η ελληνική κοινωνία έχει προχωρήσει ένα βήμα μπροστά;
Σ.Κ.: Θα σας πω όχι ξεκάθαρα. Το έλεγα και από την περίοδο της πλατείας Συντάγματος. Έλεγα ότι κατεβήκαμε στην πλατεία Συντάγματος επειδή μας έθιξαν το φιλότιμο. Μαζεύτηκε μισό εκατομμύριο κόσμος χωρίς αίτημα, αποπροσανατολισμένοι, χτυπημένοι από το μνημόνιο και την καταστροφή και δεν είχαμε όραμα. Ούτε και σε αυτές τις εκλογές είχαμε όραμα. Θέλαμε να τιμωρήσουμε αλλά δε ξέραμε τι θέλουμε να μας συμβεί. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας είναι ότι λείπει η μεγάλη ιδέα που θα στρατεύσει το σύνολο του ελληνικού λαού σε μια κατεύθυνση.
[Π]: Αν βγει τώρα ένας, π.χ. ο Σαμαράς και πει, κύριοι τέρμα το μνημόνιο από Δευτέρα ισχύουν οι μισθοί, οι συντάξεις, τα δώρα που ίσχυαν και την 1η Ιανουαρίου 2009…
Σ.Κ.: Τότε θα ξαναψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει νέα δάνεια.. Κι επειδή με ρωτήσατε αν άλλαξε ο κόσμος θα σας πω πως δεν έχει αλλάξει. Αυτό φαίνεται και από τη χρήση των πιστωτικών καρτών. Μάθαμε να καταναλώνουμε όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να διαχειριζόμαστε τον ελεύθερο χρόνο μας, το πνεύμα μας. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης πέραν της παιδείας τον έχει η τηλεόραση. Αυτή η τηλεόραση που με διαπλοκή φτιάχτηκε το 2009 είναι αυτή που οδήγησε την ελληνική κοινωνία να μην έχει ηθικές αξίες και πρότυπα. Δεν είναι δυνατόν το κάθε παιδί να ξέρει την οποιαδήποτε μικροτυχαία τραγουδίστρια και να μην ξέρει ποιος ήταν ο Αλέκος Παναγούλης.
[Π]: Ή να μην ξέρουν τι γιορτάζουμε σε κάθε παρέλαση… Μάλιστα πρέπει να σας πω ότι είναι και πολλοί που δε θέλουν τις παρελάσεις. Αν το δούμε και από την εκπαιδευτική οπτική, υπάρχουν αρκετοί που ασελγούν στα εθνικά σύμβολα. Δε μπορείς π.χ. επειδή είμαι εκπαιδευτικός και μου έκοψαν το μισθό δε θα χαιρετίσω τον άγνωστο στρατιώτη και θα στρέψω το κεφάλι μου αλλού. Μάλιστα άμα θέλεις κάντο εσύ, αλλά σαν εκπαιδευτικός δεν έχεις το δικαίωμα να καθοδηγείς τα παιδιά έτσι.. Ποια η γνώμη σας;
Σ.Κ.: Θα σας πω μια άποψη του Γλέζου. «Τα παιδιά δεν πρέπει να παρελαύνουν μπροστά στους επισήμους αλλά μπροστά στα ηρώα». Περνώντας μπροστά από τον άγνωστο στρατιώτη τιμάς τους νεκρούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία της χώρας μας. Κάθε πόλη έχει ένα ηρώο που είναι οι πεσόντες της. Θα μπορούσαν τα παιδιά να παρελαύνουν μπροστά από το ηρώο και να στρέφουν το κεφάλι δεξιά τιμώντας τους νεκρούς. Αυτό ξεχωρίζει την τιμή στην ιστορία από την τιμή στην πολιτική ηγεσία και την τιμή στους νεκρούς.
Συνεχίζεται στο επόμενο...
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ 1010/20.10.2012]
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΕΙ
ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΑΠΙΑ ΥΛΙΚΑ
• Μια συνομιλία του νέου Προέδρου της ΕΔΗΚ κ. Σταύρου Καράμπελα με τον εκδότη του «ΠΑΛΜΟΥ» κ. Δημήτρη Φιλιππόπουλο
Συνομιλία με τον εκδότη Δημήτρη Φιλιππόπουλο.
[Π]: Ο κόσμος όταν ακούει ΕΔΗΚ, κάτι του λέει… όταν ακούει Καράμπελας, τι του λέει;
Σ.Κ.: Θα πρέπει κάποια στιγμή να μιλάμε για κόμματα αρχών. Ο πολίτης να στέκεται στις αρχές του κόμματος, στο τι λέει το κόμμα στα κείμενα του, που είναι μια συλλογική πρόθεση και όχι σε αυτόν που βρίσκεται στην καρέκλα του Προέδρου. Σε αυτή την περίοδο της, ειδικά η ΕΔΗΚ, έχει επιλέξει να έχει για πρόεδρο της το συντονιστή και εκφραστή της απόψεως της πλειοψηφίας των μελών του κόμματος. Αυτό είναι για μας το ουσιαστικό. Ο πρόεδρος διευθύνει, συντονίζει και εκφράζει τη συλλογικότητα σε αντίθεση με το παρελθόν που ο πρόεδρος ήταν το πρόσωπο που είχε αναγνωσιμότητα στον κόσμο.
[Π]: Αυτό γίνεται εξ ανάγκης;
Σ.Κ.: Όχι ήταν συνειδητή επιλογή. Στο τελευταίο συνέδριο, από εμένα τον ίδιο που είχα την εκπροσώπηση του κόμματος μετά το θάνατο του Νεοκλή Σαρρή έθεσα τον προβληματισμό αν θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε σε μια προσωπικότητα εκτός ΕΔΗΚ για να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος. Υπήρξαν ονόματα που προτάθηκαν π.χ. του Στάθη Γιώτα, αλλά ήταν συντριπτική η πλειοψηφία που αποφάνθηκε ότι πρέπει να έχουμε έναν πρόεδρο που θα μας ακούει και δε θα είναι εκείνη η προσωπικότητα που θα αποφασίζει χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του το κόμμα.
[Π]: Η ΕΔΗΚ έχει παρελθόν. Μέλλον;
Σ.Κ.: Συνηθίζουμε να λέμε ότι η ΕΔΗΚ είναι μια υπόθεση με ιστορία, παρόν και μέλλον. Η ιστορία της είναι μεγάλη, συμπληρώσαμε έναν αιώνα αν πούμε ότι ξεκινάμε από το κόμμα των φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου που είναι ο ιστορικός μας πατέρας. Έχει παρόν από τη στιγμή που είμαστε εδώ και δρούμε στα πλαίσια της πολιτικής σκηνής και εκτιμώ ότι έχει και μέλλον διότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων της ΕΔΗΚ είναι νέοι άνθρωποι. Με συγκινούσε πάντοτε το γεγονός ότι παρά τη μικρή απήχηση που είχε το κόμμα είχαμε πάντα καλή νεολαία. Τα παιδιά που δίνουν και την έννοια της προοπτικής.
[Π]: Υπάρχουν πολλά κόμματα που μιλάνε για κεντροαριστερά. Εσείς κινείστε στο κέντρο. Τι σας κάνει να είστε συνοδοιπόροι με την αριστερά και όχι με κάποιο άλλο κόμμα;
Σ.Κ.: Η τελευταία διετία ήταν ένας τεκτονικός σεισμός για τη χώρα μας. Σε όλα τα επίπεδα κατέρρευσαν όλες οι σταθερές που υπήρχαν. Αποδείχτηκε ότι ο δικομματισμός όλα αυτά τα χρόνια αντί να δημιουργεί, κατέστρεφε και ήρθε η περίοδος που δε μπορούσε να κρύψει άλλο αυτή την καταστροφή. Με το μνημόνιο στην οποία μας έβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον Γεώργιο Παπανδρέου τέθηκε μια κάθετη γραμμή. Ποιοι συμφωνούν και ποιοι διαφωνούν με το μνημόνιο. Εμείς δε μπορούσαμε να συμπράξουμε γιατί θεωρούμε το μνημόνιο καταστροφικό για τη χώρα. Το πιστεύαμε και το πιστεύουμε. Θεωρήσαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πιο ελεύθερη συσπείρωση δυνάμεων. Ότι εκεί, δε θα θυσιάζαμε πάρα πολλά πράγματα. Τη συνεργασία με το ΚΚΕ τη θεωρούσαμε αδιανόητη, διότι δε θα υπήρχε απεμπλοκή της χώρας από το μνημόνιο. Το να συνεργαστούμε με τους Ανεξάρτητους Έλληνες θεωρούσαμε ότι ήταν κάτι πολύ δεξιότερα από εμάς. Συνεργαστήκαμε με το ΣΥΡΙΖΑ επειδή διασφάλιζε την παραμονή στην Ευρώπη και τη μάχη εντός Ευρώπης για μια άλλη κοινωνική προσέγγιση. Είναι εκλογική συνεργασία και όχι συνεργασία προσχώρησης.
[Π]: Δεν είναι συνεργασία αρχών;
Σ.Κ.: Είναι συνεργασία αρχών στο πλαίσιο της διακήρυξης για την αντιμνημονιακή προσέγγιση στα πράγματα. Δηλαδή ναι στο Ευρώ αλλά υπέρ των πολιτών και όχι υπέρ των τραπεζών.
[Π]: Έχετε μετανιώσει για αυτή σας την επιλογή;
Σ.Κ.: Όχι, δεν έχουν αλλάξει τα στοιχεία από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα. Πιστεύουμε ότι οι αποφάσεις που παίρνονται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ με τη συμπαράσταση της ΔΗΜΑΡ δε θα οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση. Τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Θεωρούμε ότι δεν πληρώνουν οι έχοντες και κατέχοντες αλλά οι μισθοσυντήρητοι, οι συνταξιούχοι, ο δημόσιος τομέας και αυτό δε μπορεί να αποδώσει. Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια του. Θλίβομαι να βλέπω καλοντυμένους ηλικιωμένους ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια. Δεν το είχα δει ποτέ. Κάποιος φταίει λοιπόν γι’ αυτό. Όταν παίρνεις από το συνταξιούχο μέρος της σύνταξης, όταν τον δυσκολεύεις να κλείσει ραντεβού μέσω του ΕΟΠΥΥ και υποχρεώνεται να πληρώσει την επίσκεψη στο γιατρό που θα οδηγήσει αυτό;
Ήδη οι αυτοκτονίες είναι σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στο παρελθόν. Διακοπές δεν πηγαίνει κανείς, μια τεράστια γκάμα ανθρώπων έχει ξεχάσει τη διασκέδαση κι αν αντιστέκεται κάτι είναι το φαγητό. Μέχρι πότε θα αντέξει κι αυτό;
[Π]: Το βασικό σας πολιτικό ατού είναι το μνημόνιο. Αν καταργηθεί το μνημόνιο τι γίνεται;
Σ.Κ.: Αν καταργηθεί το μνημόνιο πρέπει να μιλήσουμε για μια θέση της χώρας σε νέα τροχεία παραγωγικής ανάπτυξης. Πρέπει να γυρίσουμε στην πρωτογενή μας παραγωγή να φτιάξουμε νέους αγροτικούς προσανατολισμούς που θα έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό, βιολογικά προϊόντα, που θα αξιοποιηθεί η ιδιαιτερότητα της ελληνικής γης. Π.χ. το ελαιόλαδο της Πελοποννήσου, αντί να εμφιαλώνεται με την καθοδήγηση του κράτους, πωλείται χύμα στην Ιταλία σε εξευτελίστηκες τιμές και εισάγεται από τους Ιταλούς σε όλο τον κόσμο ως εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο. Αυτό δεν είναι αυτοκτονικό; Τις ντομάτες μας να μη μπορούμε να τις εξάγουμε στο εξωτερικό και οι άνοστες ολλανδικές να συντελούν τα μέγιστα στο συνάλλαγμα της Ολλανδίας; Η Ολλανδία είναι περίπου ίσου μεγέθους με την Ελλάδα κι όμως το 50% των εισοδημάτων της από τις εξαγωγές είναι αγροτικά προϊόντα. Η Ολλανδία που δεν έχει ήλιο, που δεν έχει το ίδιο έδαφος, τα ίδια προϊόντα με εμάς να έχει το 50% των εσόδων της από τις εξαγωγές της αγροτικής της παραγωγής και δεν μπορούμε εμείς; Έχουμε εγκαταλείψει τη γη και φυτεύουμε φωτοβολταϊκά; Πρέπει να δούμε τη ναυτιλία μας, τον τουρισμό μας, πράγματα που δεν σκέφτεται η κυβέρνηση.
[Π]: Αυτό δε μπορεί να γίνει… Όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή ένωση μπήκαμε σε ποσοστώσεις. Π.χ. το ελαιόλαδο της Ελλάδας πρέπει να μειωθεί τόσο… γιατί πρέπει να πουληθεί το ελαιόλαδο της Ισπανίας. Κλπ. Αν πούμε ότι θα κάνουμε μια άλλη παραγωγή θα πρέπει ή να αλλάξει η συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – κάτι τρομερά δύσκολο, ή να βγούμε.
Σ.Κ.: Υπάρχουν δυο παράμετροι όμως. Με την ίδια ποσόστωση είναι διαφορετικά να μιλάμε για χύμα προϊόν και διαφορετικά να μιλάμε για τυποποιημένο. Δηλαδή η ίδια ποσότητα ελαιολάδου αν εξάγεται χύμα στην Ιταλία είναι διαφορετικό από το να εξάγεται εμφιαλωμένο, είναι πολλαπλάσια η αγοραστική αξία και το κέρδος του παραγωγού. Δεύτερον υπάρχουν και προϊόντα εκτός ποσοστώσεων π.χ. για την τομάτα. Προϊόντα όπως η Μαστίχα Χίου, ο κρόκος Κοζάνης έχουν αποδείξει ότι είναι προϊόντα που χωρίς επιχορήγηση από την Ε.Ε. μπορούν να αποφέρουν κέρδος στον αγρότη. Υπάρχει περίπτωση παραγωγού στην Κρήτη που έφτιαξε τσάι από τα φύλλα ελιάς και το εξάγει στην Ιαπωνία. Μπορούμε να βρούμε τους τρόπους εκείνους που θα ξεπεράσουμε τους κανονισμούς και θα φέρουμε πλούτο στον αγρότη και στη χώρα.
[Π]: Άρα πρέπει να αλλάξει ο αγρότης…
Σ.Κ.: Με την καθοδήγηση του κράτους πρέπει να αλλάξουμε την νοοτροπία των αγροτών.
[Π]: Θα δυσκολέψει το έργο σας. Τι έχετε να πείτε για αυτό;
Σ.Κ.: Εγώ, ως μαθητής του μπαρμπα Γιάννη Ζίγδη θυμάμαι πάντοτε που μας έλεγε ότι η αλλαγή νοοτροπίας είναι η απαραίτητη συνθήκη για να επιβιώσουμε στο πλαίσιο της ΕΟΚ τότε, Ε.Ε. σήμερα. Αν η σημερινή κρίση δε μας έδειξε ότι δε μπορούμε να ζούμε χωρίς μέτρο και λογική, τότε δε μπορεί να μας το δείξει με τίποτα. Πιστεύω ότι ο λαός πλέον έχει καταλάβει. Κι αν τώρα έχουμε μια σοβαρή κυβέρνηση η οποία δεν κοιτάει να διαπλακεί με τους αγρότες, με τους εργάτες και το βάλει σε μια βάση το πρόγραμμα συγκεντρωτικής παραγωγής τότε θα πρέπει να συνασπιστούμε οι αγρότες όλης της Πελοποννήσου σε έναν συνεταιρισμό.
[Π]: Γίνεται αυτό στην Ελληνική πραγματικότητα;
Σ.Κ.: Βεβαίως και γίνεται. Αν υποσχεθείς στον αγρότη ότι θα βγάλει αρκετά χρήματα για να ζήσει την οικογένεια του θα πρέπει να καταλάβει ότι αυτό είναι το όφελος του. Γιατί θα πρέπει λοιπόν να συμβαίνει αυτό στο εξωτερικό και εδώ να μην το αντιλαμβανόμαστε.
[Π]: Αν γίνει αυτό θα πρέπει ο αγρότης τώρα που δίνει το προϊόν του σε έναν Αλβανικής καταγωγής να το πουλήσει, στην περίπτωση που αναφέρατε να το δηλώσει με παραστατικά, διαφορετικά δε φαίνεται. Δηλαδή η Ελληνική πραγματικότητα είναι πιο γενική και πιο μπερδεμένη… Έχω παρατηρήσει ότι άνθρωποι σοβαροί με διάθεση προσφοράς και με καινοτόμες ιδέες «σκοντάφτουν» στην Ελληνική πραγματικότητα.
Σ.Κ.: Είναι Ελληνικό φαινόμενο γνωστό αυτό. Έχουμε συγκεκριμένη πρόταση για τη φοροδιαφυγή. Το σύνολο των εισοδημάτων του καθενός από εμάς θα πρέπει στο τέλος του χρόνου να ισούται με το σύνολο της αποταμίευσης συν τις αποδείξεις. Με αυτό τον τρόπο βάζουμε τον κάθε ένα από εμάς να ασκεί έλεγχο. Όταν στο τέλος του χρόνου θα σου λείπει η απόδειξη από τον υδραυλικό, το γιατρό, το δικηγόρο γιατί του έχεις δώσει μαύρα χρήματα…
[Π]: Ναι αλλά αντίστοιχα θα σου λείπει και απόδειξη του εσόδου.
Σ.Κ.: Δε μπορεί να λείπει από το μισθωτό και το συνταξιούχο.
[Π]: Αυτή τη στιγμή ακούγεται στην Ευρώπη για τις αγορές. Και μπαίνει το ερώτημα το μεγάλο ποιες είναι οι αγορές, ποιοι οι συνταξιούχοι… π.χ. υπάρχει μισθωτός που έχει 600.000 ευρώ σε ελληνικά ομόλογα, είναι ταυτόχρονα θύμα της πολιτικής του μνημονίου αλλά ταυτόχρονα είναι και θύτης. Έχει αρχίσει και μπερδεύεται το κουβάρι. Αυτή τη στιγμή ο εργαζόμενος έχει γίνει και εργοδότης, έχει γίνει και μισθωτής…
Σ.Κ.: Όταν έχουμε έναν στρατιωτικό ο οποίος σχολάει 13.30 αλλά μετά δουλεύει ως οδηγός ταξί ή απασχολείται στο μαγαζί της γυναίκας του. Σίγουρα αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Και θα τα αντιμετωπίσουμε. Και για το μισθωτό και για το συνταξιούχο που τον έχουμε δεδομένο και δε μπορεί να ξεφύγει, λειτουργεί ως «φοροεισπράκτορας» του κράτους θα αρχίσει να μειώνεται π.χ. το μαύρο χρήμα και δε θα μπορείς να δαπανάς χωρίς να δικαιολογείς. Έτσι θα αντιμετωπιστεί σιγά σιγά η ψαλίδα της φοροδιαφυγής.
Η συμφωνία που προσπαθεί να γίνει τώρα για τη φορολόγηση των καταθέσεων των Ελλήνων στην Ελβετία, θα μπορούσε να γίνει σε όλες τις χώρες φορολογικούς παραδείσους. Η γνώμη μου είναι ότι αυτοί που διαπραγματεύονται είναι και οι ίδιοι που έχουν φοροδιαφύγει στο εξωτερικό. Δηλαδή το πολιτικό προσωπικό που εκπροσωπεί τη χώρα μας και πάει να διαπραγματευτεί με την Ελβετία θέλει να καλύψει τις αμαρτίες των ημετέρων. Νομίζω ότι ο κόσμος δεν το ανέχεται πια!
[Π]: Ποιος είναι ο κόσμος;
Σ.Κ.: Είναι οι πολίτες που αποδεσμεύτηκαν από τα δυο μεγάλα κόμματα στις εκλογές του Μαΐου και λιγότερο στις εκλογές του Ιουνίου που μπήκε ο φόβος Ευρώ ή δραχμή και που ήταν ψεύτικος. Αυτοί είναι που θα ανατρέψουν στις επόμενες εκλογές το σκηνικό και θα υποστηρίξουν τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τις υπόλοιπες αντιμνημονιακές δυνάμεις.
[Π]: Εν συνεχεία θα μιλούσαμε για βιομηχανία, όμως δεν υπάρχει λόγος να συζητήσουμε κάτι που δεν θα γίνει στην Ελλάδα.
Σ.Κ.: Θα μπορούσαμε να θίξουμε την ναυπηγική βιομηχανία. Ακόμα κι αν πει κάποιος ότι δε μπορούμε να παράγουμε πλοία ανταγωνιστικότερα από τους Κορεάτες και τους Κινέζους θα πρέπει να μου εξηγήσει γιατί η Νορβηγία συναγωνίζεται την Κίνα σε παραγγελίες πολυτελέστατων επιβατηγών και εμπορικών πλοίων.
[Π]: Για μένα η απάντηση είναι ότι δυστυχώς τα αριστερά κόμματα κάνουν πολύ μεγάλη ζημιά. Έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα, του συνδικαλισμού. Έζησα δυο περιπτώσεις προσωπικά, τη μια την περίπτωση με την Pirelli στην Πάτρα που ο συνδικαλισμός την έδιωξε και πήγε στην Τουρκία και την Πειραϊκή Πατραϊκή όπου όταν πήραν το εργοστάσιο και το πήγαν στην Γερμανία, πρότεινα στους εργαζόμενους να πάρουν το εργοστάσιο. Η αντίδραση όμως δεν ήταν η ανάλογη. Αντιθέτως ειπώθηκε «κι εμείς από ποιον θα ζητάμε αύξηση»;
Σ.Κ.: Θεωρούμε ότι πρέπει να εφαρμοστεί το μοντέλο της Σουηδίας όπου οι εργαζόμενοι συμμετέχουν στη μετοχική σύνθεση της εταιρείας. Δηλαδή κάθε εργαζόμενος που προσλαμβάνεται στην επιχείρηση παίρνει ένα ποσοστό του μισθού του σε μετοχές και στην συνέχεια με την αύξηση των μετοχών, ένα ποσοστό μοιράζεται στους μετόχους οπότε από ένα σημείο κι έπειτα είναι τόσο δεμένος ο εργαζόμενος με το μέλλον της εταιρείας που έχει την συνευθύνη και για τις αυξήσεις και τις περικοπές. Με αυτό τον τρόπο τελειώνουμε με τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό. Μάλιστα εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να είναι υποχρεωτική η εγγραφή στο σωματείο της εταιρείας. Και δεύτερον να υπάρχει ενιαίο ψηφοδέλτιο.
[Π]: Ποια η γνώμη σας να υπήρχε περιορισμός σε ένα έτος της θητείας των συνδικαλιστών;
Σ.Κ.: Εμείς προτείνουμε σε όλη την ιεραρχία από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το Βουλευτή, το Δήμαρχο και σε όλα τα αιρετά όργανα προτείνουμε τις δυο θητείες. Έτσι περιορίζεται η οικογενειοκρατία. Υπάρχουν ικανοί άνθρωποι να αντικαταστήσουν τους προηγούμενους.
[Π]: Διεθνείς Σχέσεις και Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι σε δυο μπλοκ, στην Ε.Ε αλλά και στο ΝΑΤΟ. Ποια η θέση σας;
Σ.Κ.: Γεωγραφικά η Ελλάδα είναι σε σταυροδρόμι. Στο γνωστό μεταξύ Ανατολής και Δύσης και επιλέγουμε να είμαστε και στα δύο επ’ ωφελεία της χώρας και του λαού. Εμάς το όραμα μας είναι σταθερά προσανατολισμένο στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Πιστεύουμε στην ενοποίηση την πολιτική της Ευρώπης, πιστεύουμε ότι είναι λάθος μόνο η οικονομική ενοποίηση για να προστατεύεται ο λαός. Σ’ αυτήν αποτελεί κομμάτι της Ευρωπαϊκής οικογένειας και η Ρωσία και θεωρούμε ότι το ΝΑΤΟ έχει ολοκληρώσει το ρόλο του. Το ΝΑΤΟ ήταν το αντίπαλο δέος του σοβιετικού συνασπισμού, αυτός ο κίνδυνος έχει εκλείψει και θεωρούμε ότι θα έπρεπε να έχει ολοκληρώσει την πορεία του. Δε λέμε να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, λέμε να παροτρύνει να κλείσουν αυτή την ιστορία.
Βέβαια εμείς πάμε κι ένα βήμα παρακάτω και λέμε ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει εξωτερική πολιτική σε τρία μέτωπα. 1. Να προωθεί τη Βαλκανική ένωση λαών που έχουν κοινή ιστορία εντός της Ε.Ε. 2. Να προωθεί τη Μεσογειακή Ένωση, λαοί που μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα και 3. Οι ασθενέστεροι της Ε.Ε. να συνασπιστούν εντός της Ε.Ε.
[Π]: Αυτά δεν είναι λιγάκι θεωρητικά;
Σ.Κ.: Πρώτα βάζεις το όραμα και τρέχεις να το υλοποιήσεις. Στο πλαίσιο της προηγούμενης κυβέρνησης είχα υποβάλει μια πρόταση για τη συμμαχία της ελιάς. Σε πολιτιστικό επίπεδο θα έπρεπε να συνεννοηθούν όλες οι χώρες που έχουν ελιές. Η συνεννόηση αυτή ανοίγει τους δρόμους και για την πολιτική συνεννόηση. Σκεφτείτε το Βενιζέλο πριν από έναν ολόκληρο αιώνα που πήρε μια Ελλάδα στον Παγασιτικό και τον Αμβρακικό που την έφτασε. Μπορούμε και σήμερα.
[Π]: Παίζουν ρόλο οι συγκυρίες. Ανακατεύεται μεν η τράπουλα αλλά ήρθαν οι μεγάλες δυνάμεις και έβαλα έριδες εκεί που είχαν ηρεμήσει οι βαλκανικές σχέσεις. Βέβαια υπηρετούνται σχέδια, αλλά που αποσκοπούν δεν ξέρουμε…
Σ.Κ.: Τα μικρά κράτη είναι βούτυρο στο ψωμί των ισχυρών. Η πολυδιάσπαση των χωρών και η δημιουργία μικρών κρατών, χρειάζονται «προστάτη» για να επιβιώσουν. Η λογική της Βαλκανικής συνεννόησης ακυρώνει αυτά τα προβλήματα.
[Π]: Η ισχυροί θέλουν να ακυρωθούν αυτά τα προβλήματα;
Σ.Κ.: Όχι ασφαλώς! Πρέπει να αγωνίζεσαι. Ο Αλέκος Παναγούλης έλεγε ο αγώνας δεν είναι μόνο για το αποτέλεσμα, είναι και για τη διαδρομή. Όταν ξέρεις ότι έχεις ηθικές αξίες, έχεις όραμα και προοπτική αξίζει να πεθάνεις. Δυστυχώς έχουμε πολιτικούς που δεν διαπραγματεύονται. Πηγαίνουν με κατεβασμένα παντελόνια, όπως λέει και ο λαός μας. Αντί να κάτσεις σε ένα τραπέζι και να διαπραγματευτείς η δική μας πολιτικοί πάνε ως τουρίστες στο εξωτερικό. Κάποτε αυτό πρέπει να σταματήσει.
[Π]: Ο Χατζημαρκάκης είχε ονομάσει τους Έλληνες πολιτικούς ζόμπι.
Σ.Κ.: Εγώ θα τους έλεγα ψοφοδεείς.
Είμαι χαρούμενος γιατί στην ΕΔΗΚ γνώρισα ανθρώπους που έβλεπαν μπροστά. Ο Ζίγδης την δεκαετία του ‘70 έβλεπε τι θα συμβεί 20 χρόνια μετά. Έλεγε ότι θα γίνουμε οι φιλιππινέζες της ΕΟΚ. Έλεγε ο Σαρρής ότι αν δεν προσέξουμε θα δημιουργηθούν ζητήματα στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο. Δεν συνέβησαν όλα αυτά σήμερα; Πρέπει κάποια στιγμή οι πολιτικοί μας κάποια στιγμή τις σπουδές που έκαναν στα μεγάλα Πανεπιστήμια του εξωτερικού να τις αξιοποιούν επ’ ωφελεία του Ελληνικού λαού.
[Π]: Χρειάζονται νέοι άνθρωποι στην πολιτική;
Σ.Κ.: Δεν είναι μόνο η νεότητα το αναγκαίο συστατικό. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που σκέφτονται σαν τους παππούδες τους. Έχω ζήσει στελέχη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που είχαν ένα λόγο που δε παρέπεμπε σε συνομήλικο μου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν χειραφετηθεί για να ανακυκλώνουν το σύστημα. Πρέπει να αλλάξει αυτό με ειρηνικά μέσα.
[Π]: Στις εκλογές αυτές…;
Σ.Κ.: Πάρα πολλοί προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την υπόθεση του κέντρου. Ο κάθε ένας παρουσιάστηκε ότι ανήκει στον κεντρώο χώρο. Σημασία δεν έχει τι θα πεις αλλά αυτά που θα προτείνεις τη χροιά έχουν. Και όλα αυτά τα σχήματα τα δήθεν εκσυγχρονιστικά κεντρώα ήταν ακριβώς ακροδεξιά, νεοφιλελεύθερα και δυστυχώς προβλήθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν μπορώ π.χ. να καταλάβω γιατί όλα τα κεντρικά δελτία ειδήσεων έβγαλαν το Τζήμερο και όχι εμένα… Ήταν του συστήματος.
Και βλέπουμε ότι διάφορα συγκροτήματα προβάλουν αυτούς τους ανθρώπους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Δεν είναι ότι είναι νέοι ή ότι πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό. Ίσα ίσα ανακυκλώνουν τα ίδια σάπια υλικά.
[Π]: Πιστεύεις ότι η ελληνική κοινωνία έχει προχωρήσει ένα βήμα μπροστά;
Σ.Κ.: Θα σας πω όχι ξεκάθαρα. Το έλεγα και από την περίοδο της πλατείας Συντάγματος. Έλεγα ότι κατεβήκαμε στην πλατεία Συντάγματος επειδή μας έθιξαν το φιλότιμο. Μαζεύτηκε μισό εκατομμύριο κόσμος χωρίς αίτημα, αποπροσανατολισμένοι, χτυπημένοι από το μνημόνιο και την καταστροφή και δεν είχαμε όραμα. Ούτε και σε αυτές τις εκλογές είχαμε όραμα. Θέλαμε να τιμωρήσουμε αλλά δε ξέραμε τι θέλουμε να μας συμβεί. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας είναι ότι λείπει η μεγάλη ιδέα που θα στρατεύσει το σύνολο του ελληνικού λαού σε μια κατεύθυνση.
[Π]: Αν βγει τώρα ένας, π.χ. ο Σαμαράς και πει, κύριοι τέρμα το μνημόνιο από Δευτέρα ισχύουν οι μισθοί, οι συντάξεις, τα δώρα που ίσχυαν και την 1η Ιανουαρίου 2009…
Σ.Κ.: Τότε θα ξαναψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει νέα δάνεια.. Κι επειδή με ρωτήσατε αν άλλαξε ο κόσμος θα σας πω πως δεν έχει αλλάξει. Αυτό φαίνεται και από τη χρήση των πιστωτικών καρτών. Μάθαμε να καταναλώνουμε όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να διαχειριζόμαστε τον ελεύθερο χρόνο μας, το πνεύμα μας. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης πέραν της παιδείας τον έχει η τηλεόραση. Αυτή η τηλεόραση που με διαπλοκή φτιάχτηκε το 2009 είναι αυτή που οδήγησε την ελληνική κοινωνία να μην έχει ηθικές αξίες και πρότυπα. Δεν είναι δυνατόν το κάθε παιδί να ξέρει την οποιαδήποτε μικροτυχαία τραγουδίστρια και να μην ξέρει ποιος ήταν ο Αλέκος Παναγούλης.
[Π]: Ή να μην ξέρουν τι γιορτάζουμε σε κάθε παρέλαση… Μάλιστα πρέπει να σας πω ότι είναι και πολλοί που δε θέλουν τις παρελάσεις. Αν το δούμε και από την εκπαιδευτική οπτική, υπάρχουν αρκετοί που ασελγούν στα εθνικά σύμβολα. Δε μπορείς π.χ. επειδή είμαι εκπαιδευτικός και μου έκοψαν το μισθό δε θα χαιρετίσω τον άγνωστο στρατιώτη και θα στρέψω το κεφάλι μου αλλού. Μάλιστα άμα θέλεις κάντο εσύ, αλλά σαν εκπαιδευτικός δεν έχεις το δικαίωμα να καθοδηγείς τα παιδιά έτσι.. Ποια η γνώμη σας;
Σ.Κ.: Θα σας πω μια άποψη του Γλέζου. «Τα παιδιά δεν πρέπει να παρελαύνουν μπροστά στους επισήμους αλλά μπροστά στα ηρώα». Περνώντας μπροστά από τον άγνωστο στρατιώτη τιμάς τους νεκρούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία της χώρας μας. Κάθε πόλη έχει ένα ηρώο που είναι οι πεσόντες της. Θα μπορούσαν τα παιδιά να παρελαύνουν μπροστά από το ηρώο και να στρέφουν το κεφάλι δεξιά τιμώντας τους νεκρούς. Αυτό ξεχωρίζει την τιμή στην ιστορία από την τιμή στην πολιτική ηγεσία και την τιμή στους νεκρούς.
Συνεχίζεται στο επόμενο...
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ 1010/20.10.2012]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου