να γίνει η Γλυφάδα παράδειγμα προς μίμηση και όχι να μιμείται τους άλλους δήμους

Είμαστε φοβεροί! Οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Βλέπουμε το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και με το τι πιστεύουμε ότι είναι σωστό από προσωπικής πλευράς. Αυτό βέβαια είναι το «πλεονέκτημα» ενός δημοκρατικού πολιτεύματος όμως όλοι όσοι αντιδρούν έτσι στις περιστάσεις συνήθως δεν αντιλαμβάνονται πως τη στιγμή που εκείνοι βλέπουν άσπρο… κάποιοι μπορεί να το αντιλαμβάνονται ως μαύρο και δεν αφήνουν το περιθώριο να εκθέσει τις απόψεις τους και αυτός που εκ πρώτης όψεως ίσως δείχνει αντίθετος.

Η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του συνανθρώπου μας. Οφείλουμε να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα. Οφείλουμε να παραδεχτούμε κάποια πράγματα που έτσι πρέπει να γίνουν κι ας μην μας βολεύουν κι ας μην μας συμφέρουν. Εκεί θα φανεί πόσο ανώτεροι είμαστε και ανοιχτόμυαλοι και πόσο «επίπεδο» για συζήτηση και πρόσφορο διάλογο διαθέτουμε. Μόνο έτσι δείχνουμε πως είμαστε υπέρ του γενικού καλού, υπέρ του γόνιμου διάλογου, υπέρ των λύσεων και όχι των θεωριών.

Κουβέντα στη κουβέντα και φωνή στη φωνή δεν οδηγεί πουθενά. Χάνεται η ουσία του θέματος και βγαίνουν στη φόρα προσωπικές αντιπαραθέσεις που δεν έχουν στόχο.

Για παράδειγμα, το μεγάλο πρόβλημα του κοιμητηρίου - και πιο συγκεκριμένα στο δήμο Γλυφάδας μετά τις βεβιασμένες κινήσεις του δημάρχου της πόλης, άναψε έριδες. Το κοινό όλων είναι πως το κοιμητήριο είναι απαραίτητο. Σε όποια συζήτηση κι αν έχω παρευρεθεί όλοι συμφωνούν, είτε είναι φιλικά προσκείμενοι στην μια παράταξη είτε στην άλλη, πως το πρόβλημα το κοιμητηρίου ζητά άμεση λύση. Η κύρια διαφωνία είναι ο χώρος που θα γίνει.

Δεν είναι σωστή η νοοτροπία που λέει… «μου λείπει αυτό, πάω και το παίρνω». Αν αυτό ανήκει σε άλλον τότε θα θεωρηθείς ότι το βουτάς από κάποιον στον οποίο ανήκει. Με αποτέλεσμα σε μια κοινωνία που διέπεται από νόμους και κανόνες να υπάρχουν και επιπτώσεις. Άλλοτε ατομικές, άλλοτε συλλογικές.

Μόνο οι «φανατικοί» δημιουργούν τις εντάσεις στις συζητήσεις. Οι φανατικοί αποδεικνύεται σε κάθε συζήτηση πως καλά καλά δεν έχουν ακριβή γνώση του θέματος. Τους είπαν μια πρόταση «το νεκροταφείο πρέπει να γίνει». Τους παρουσίασαν ως μονόδρομο τον Υμηττό και λόγω της μεγάλης αναγκαιότητας συμφώνησαν. Δεν το έψαξαν όμως. Δεν απόρησαν αν αυτό που τους παρουσιάζουν στέκει ουσιαστικά. Και μάλιστα οι ίδιοι φανατικοί όταν βρεθούν σε οποιαδήποτε συζήτηση την αποσυντονίζουν εφόσον εμμένουν στο επιχείρημα της αναγκαιότητας και δεν παραθέτουν επιπλέον επιχειρήματα προκειμένου να τεκμηριώσουν την άποψη τους. Το επιχείρημα της αναγκαιότητας όμως το χρησιμοποιεί και η «αντίθετη» από αυτούς πλευρά η οποία όμως τεκμηριώνει και το γιατί δεν πρέπει να γίνει στον Υμηττό.

Αυτές οι συζητήσεις είναι ατέρμονες. Αν δεν σκεφτούμε λογικά δεν θα καταλήξουν πουθενά. Το μόνο που θα γίνει είναι να δημιουργηθούν στρατόπεδα για άλλα… τριάντα χρόνια και λύση καμία. Σημασία έχει να γίνουν οι σωστές ενέργειες για να γίνει η Γλυφάδα παράδειγμα προς μίμηση και όχι να μιμείται τους άλλους δήμους ισχυριζόμενη «Μα γιατί με κυνηγάτε αφού και ο Δήμος Βούλας παρανόμησε για το κοιμητήριο».

Και ξαναλέμε πως δεν είναι έτσι, δεν πάει έτσι!

[Δημοσιεύτηκε στο ΠΑΛΜΟΡΑΜΑ 204/17.9.11 στήλη Σημειωματάριο]