Του Γιώργου Λαουτάρη
Το θέμα των επιτρεπόμενων χρήσεων της λίμνης επανέφερε η παράταξη Κωνσταντέλλου, με σχετική ερώτηση που κατέθεσε ο Νίκος Ζυγούρης. Ο σύμβουλος της μείζονος αντιπολίτευσης τόνισε με αφορμή συναυλία που διοργανώθηκε τον Σεπτέμβριο στη λίμνη από τον ΟΑΠΠΑ ότι το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα δεν επιτρέπει τέτοιες χρήσεις και πως «ένα είναι σαφές, ως περιοχή απόλυτης προστασίας απαγορεύεται κάθε εκδήλωση». Ο Νίκος Ζυγούρης παρακάλεσε το προεδρείο να δώσει το λόγο στον Χρήστο Διονυσόπουλο, που συνέδεσε το όνομά του με τον αγώνα για τη διατήρηση της Λίμνης Βουλιαγμένης ως προστατευμένο φυσικό τοπίο.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα όσα είπε ο Χρ. Διονυσόπουλος στο Δημοτικό Συμβούλιο:
«Είναι ένα μνημείο της φύσης. Τα μνημεία της φύσης είναι ισάξια σύμφωνα με τον νόμο με τα μνημεία της τέχνης, Μάλιστα, οι ειδικοί λένε ότι μια βλάβη σε ένα μνημείο της τέχνης αποκαθίσταται. Μια βλάβη όμως σε ένα μνημείο της φύσης δεν αποκαθίσταται. Όπως ξέρετε καλά, η Λίμνη της Βουλιαγμένης τραυματίστηκε σε σοβαρό βαθμό και θα καταστεφόταν αν δεν παρεμβαίναμε, αν ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος δεν μας άκουγε και δεν σταματούσε τις κακουργηματικές πράξεις που επρόκειτο να γίνουν εκεί. Είναι τεράστιο το θέμα και θα μπορούσε κανείς να γράψει βιβλίο για τα όσα έγιναν στη Λίμνη. Μπορεί να ήταν αστυνομικό γιατί έχει πολύ περιπέτεια, μπορεί να ήταν και θεατρικό έργο, μια ιταλική φαρσοκωμωδία, γιατί έγιναν πράγματα που προκαλούν και τον γέλωτα. Στη συνέχεια υπάρχει ο επίλογος που είναι ταυτόχρονα αηδιαστικός και απαξιωτικός γι' αυτούς που παίρνουν θέσεις τέτοιες οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με την κοινή νοημοσύνη του κόσμου».
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ 1009/13.10.2012]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου